Bye, bye social media! We need more social, less media.

Το ακόλουθο κείμενο δεν είναι γραμμένο από εμένα, αλλά από τον Μιχάλη Ουρούμη. Ταυτίζομαι όμως απόλυτα και με την άδειά του, το ανεβάζω και εδώ.

“Ένα κείμενο που αφορά το Instagram, καθώς αποφάσισα να κλείσω τον προσωπικό μου λογαριασμό μετά από όχι πολλή σκέψη, αλλά μια βαθιά συνειδητοποίηση.

…..

Μαγικά τοπία, ωραίοι άνθρωποι, επιτυχία, ευτυχία, λεφτά, ταξίδια… εμφανίζονται μπροστά σου με ένα μόνο άγγιγμα στο εικονίδιο μιας εφαρμογής. Τόσο εύκολα μπαίνεις σε έναν φανταστικό κόσμο που σε συνεπαίρνει και ταυτόχρονα σου δίνει αξία, γιατί μπορείς να αποκτήσεις θαυμαστές και να αναδείξεις τον εαυτό σου σε ένα κοινό που συνεχώς μεγαλώνει. Και αυτό κερδίζει έδαφος μπροστά στο πραγματικό, με το πραγματικό να καταργείται σταδιακά. Γιατί ακόμα και οι μικρές στιγμές που μετράνε στην ζωή δεν μας βρίσκουν παρόντες, καθώς προσπαθούμε να τις “απαθανατίσουμε” και κυρίως να τις προβάλουμε για να λάβουμε τις αντιδράσεις στις οποίες είμαστε εθισμένοι. Στο τέλος διαμορφώνουμε τις στιγμές μας με αυτόν το σκοπό, άρα δεν υπάρχουν στιγμές.

Οι στιγμές έχουν αποκατασταθεί από την αυτοπροβολή. Ο πειρασμός της αυτοπροβολής όμως μας οδηγεί στην παγίδα του ναρκισσισμού, ένα πράγμα το οποίο καταργεί τον πραγματικό σεβασμό και ειλικρινή θαυμασμό, για να τον αντικαταστήσει με κολακεία.

Όσο πιο επιτυχημένος δείχνεις, τόσο πιο πολλούς κόλακες προσεγγίζεις. Σε θαυμάζουν για να τους θαυμάσεις, σε θαυμάζουν για να τους δώσεις. Αυτοί όμως που σε θαυμάζουν πραγματικά μπορεί να μην αρέσκονται σε τέτοιου είδους ενέργειες και έτσι η ζυγαριά αρχίζει και κλείνει προς τους πρώτους.

Οι κόλακες φουσκώνουν το εγώ με ψεύτικη αυτοπεποίθηση που είναι η συνέχεια του ναρκισσισμού οδηγώντας μας στον φαύλο κύκλο της ματαιότητας.

Η επικοινωνία

Η μεγάλη έκταση της επικοινωνίας μέσω του Instagram δίνει την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ενεργοί κοινωνικά. Στην κοινωνία όμως υπάρχει πολυδιάστατη μορφή επικοινωνίας. Δεν υπάρχει μόνο το τέλειο, όπως μια κάμερα που τραβάει 10 φωτογραφίες από τις οποίες διαλέγουμε μόνο την καλύτερη για να προβάλλουμε. Αυτό δεν είναι επικοινωνία, αυτό είναι αποστείρωση της προσωπικότητας και απόκρυψη άλλων πτυχών μας. Όλοι βλέπουν αυτό που εσκεμμένα και με προσοχή επιλέγουμε να προβάλλουμε προς τα έξω, και με αυτό αλληλεπιδρούν. Όλοι, ακόμα και αυτοί που δεν έχουν σημασία για εμάς, βρίσκονται στο ίδιο inbox μηνυμάτων με αυτούς που έχουν, ισοπεδώνοντας σταδιακά την αξία των τελευταίων. Την ίδια στιγμή που μιλάμε με ένα αγαπητό πρόσωπο έχει την δυνατότητα να μας στείλει μήνυμα ο καθένας, και να παρεισφρήσει στον προσωπικό μας χρόνο.

Η άμεση επαφή χάνεται γιατί αρκούμαστε στο να μιλάμε μέσω μηνυμάτων ή ξέρουμε πως θα έχουμε μια φαινομενική επαφή επειδή θα δούμε την δραστηριότητα ο ένας του άλλου μέσω της οθόνης μας.

Διάσπαση προσοχής και κατευθυνόμενη σκέψη

Η διάσπαση προσοχής και η κατευθυνόμενη σκέψη θα ήταν για εμένα ένα θέμα από μόνο του ώστε να κλείσω το Instagram, διότι ο πειρασμός του “να δω τι γίνεται στο κινητό μου” εμποδίζει τις δημιουργικές δραστηριότητες που οδηγούν στην πραγματική εξέλιξη. Αντί να ανοίξεις ένα βιβλίο, ανοίγεις το Instagram το οποίο ασκεί επιρροή πάνω στην σκέψη σου και σε κάνει να χάνεις τις πολύτιμες πηγές γνώσης και έμπνευσης και την αυθεντικότητά σου. Η ευκολία της πληροφορίας που δίνεται μέσω της εφαρμογής, μαλθακώνει το μυαλό και καταστρέφει την πειθαρχία που αυτό χρειάζεται για να επεκταθεί σε βαθύτερες σκέψεις και αναλύσεις. Η “έμπνευση” που δεχόμαστε κατά βάθος είναι καθοδήγηση και εκτροχιασμός της προσωπικότητας. Και δεν έχει σημασία ο βαθμός στον οποίο γίνεται αυτό, αν μερικοί νομίζουν ότι το ελέγχουν, δεν μπορούν να το ελέγξουν απόλυτα. Η καθοδήγηση είναι αρνητική είτε στο 1% είτε στο 80%.

Μιχάλης Ουρούμης”

Σκέψεις?