https://www.youtube.com/watch?v=9bCLv8GHQEU
Κι έτσι.. αναγκάστηκα να αντικρίσω όσα μου στερούσαν την ελευθερία μου. Όσα φαινόντουσαν απαραίτητα, μα στην πραγματικότητα ήταν μεταμφιεσμένα βαρίδια στα πόδια μου. Όσα οι άλλοι θεωρούν ιδανικά, μα εγώ κλουβί.
Τα πέταξα, τα χάρισα, τα πούλησα. Τα ξεφορτώθηκα. Ξε-φορτώνω. Αφαιρώ το φορτίο δηλαδή.
Αντίο παλιά μου ζωή, παλιές μου πεποιθήσεις, αντίο φυλακή μου. Φεύγω τώρα. Γιατί δεν με κρατάει τίποτα. Γιατί είμαι κάθε μέρα πιο ελαφριά. Πιο διάφανη, πιο ήρεμη, πιο εγώ.
Φεύγω για να δω το ουράνιο τόξο, φεύγω βρεγμένη και εξαντλημένη, μα με φως μέσα μου. Ακόμα βρέχει, μα δεν με στεναχωρεί αυτό. Γιατί βρέχει τόσον καιρό πια, που έμαθα να μου αρέσει η βροχή, έμαθα να χορεύω στην βροχή κι έμαθα να αγαπώ την βροχή όσο και τον Ήλιο.
Έγινα η βροχή. Και τώρα θα γίνω Ουράνιο Τόξο.
Ηλέκτρα Ραδιώτη
